اثر غلظت های مختلف ساخارین بر بیدردی مرفین در موش سوری با تست فرمالین

سابقه و هدف: این مطالعه برای بررسی نقش نسبی شیرینی و اثرات متفاوت مزه شیرین کننده غیر کالریک، ساخارین، بر درد و بی دردی مرفین توسط تست فرمالین در موش سوری انجام شده است. تست فرمالین به این علت انتخاب شده که می تواند پاسخ به تحرک دردزای طولانی مدت را اندازه بگیرد و تقریبا شبیه درد کلینیکی است. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های سوری نر به وزن تقریبی 27-22 گرم استفاده شد. حیوانات در گروه های نه تایی تحت تاثیر غلظت های مختلف ساخارین 0.04، 0.08 و 0.16 درصد به مدت 12 روز قرار گرفتند و سپس قبل از ثبت بی دردی، 25 میکرولیتر فرمالین 0.5% بصورت زیر جلدی به سطح پشتی کف پنجه موش سوری تزریق گردید و در زمان های مختلف 5-0 دقیقه و 30-10 دقیقه تعداد کل لیسیدن و گاز گرفتن پای تزریق شده بررسی شده و با استفاده از تست Newmann-keuls داده ها آنالیز شدند. یافته ها: رژیم دوازده روزه حیوانات با دوزهای ساخارین (0.16%، 0.08%، 0.04%) بی دردی دوز پایین مرفین (1.5mg/kg) را در فاز اولیه بطور مشخص افزایش داد اما اثراتشان با افزایش غلظت مرفین کاهش یافت. همچنین در ثبت بی دردی فاز اولیه، همه دوزهای ساخارین اثر مرفین (3mg/kg) را بطور وابسته به دوز آنتاگونیزه کردند و اثر دوزهای بالای مرفین (9-6 میلی گرم بر کیلوگرم) با دوز پایین ساخارین (0.04%) آنتاگونیزه شد اما اثر مرفین (6mg/kg) با غلظت های بالای ساخارین (0.16% و 0.08%) افزایش یافت. اثر دوزهای پایین مرفین (3-1.5 میلی گرم بر کیلوگرم) با همه دوزهای ساخارین در فاز تاخیری کاهش یافت. غلظت های مختلف ساخارین همچنین اثر آنتاگونیزه نالوکسان (0.4mg/kg) را بر بی دردی مرفین در هر دو فاز تغییر دادند. دوز بالای ساخارین (0.16%) اثر نالوکسان را در فاز تاخیری افزایش داد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده تاکید کرد که مزه یک فاکتور مهم، در خواص بی دردی مرفین می باشد. علاوه بر این توجه به احساس مزه شیرین مهم به نظر می رسد. بنابراین استفاده از غلظت های مختلف محلول های شیرین ساخارین به جای هم نابجاست.